De tijger eet de zebra en de vogel vliegt verschrikt weg

Een kijkkast
van heel de wereld
een grote toverdoos

een openingsdans
een mens een dier een ding
naast elkaar
een dier een ding
een ding een mens een dier
naast elkaar
een laatste wals

een kamer, nog een kamer
een tunnel, een doorkijk, een gat
een deur
natuurlijk ook een deur
luiken die opengaan en toe, kleuren die verglijden,
vlakken die verdwijnen
en touwtjes, altijd touwtjes

een vorm worden, een lijn, een punt, een kleur
verandering worden,
weifelen, afbreken, opnieuw beginnen
alles worden
we are the world we are the world we are the world

de voorstelling is een treurig lied
van de mens, de dingen en de dieren rondomrond
al blijft de maan
(die ook meedoet)
er behoorlijk onverschillig onder

oh! you shall see vat you shall see

Verdonck tijdens de seizoenspresentatie van Toneelhuis:

Wij leven in een tijdperk waarin de mens
een bepalende invloed heeft op
de atmosfeer, de lithosfeer, de biosfeer, de cryosfeer, de oceanen enzovoort
niet voor niets noemen we dit het antropoceen
het tijdperk waarin de mens als maat en middelpunt geldt voor alle dingen

--> lees verder