Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet (documentaire)
Een korte documentaire film over het delen van je mentale gezondheid.
Precies drie jaar geleden kreeg ik de diagnose ‘matig depressief’ — een label waar ik aanvankelijk zelf een vooroordeel bij had. Het voelde onwennig om er met anderen over te praten. Ik wilde niemand tot last zijn, en het idee dat mensen mij als ‘depri’ zouden zien, hield me stil. Dit werkte uitermate tegen in mijn proces van herstel.
Tijdens het maakproces van deze film ging ik in gesprek met Nicole, een 24-jarige die een groot deel van haar leven worstelde met soortgelijke problemen. In een openhartig interview vertelt zij haar verhaal en geeft ze ons een kijkje in haar leven van toen. Het gesprek met Nicole wordt afgewisseld met scènes uit een shortfilm, gebaseerd op onze gedeelde ervaringen.
Tegenwoordig gaat het met ons beiden beter. De angst om met mensen te praten over persoonlijke problemen is verkleind — soms zelfs verdwenen.
Met deze documentaire wil ik het gesprek over mentale gezondheid op gang brengen en het stilzwijgen doorbreken. Durf te kijken. Durf te voelen. Durf te praten. Delen is helen.
Regie Esther Burggraaff, spel Sophie van Heusden, Vera Majoor, Björn van Duren, interview met Nicole de Bree, montage Esther Burggraaff
