Ahilan Ratnamohan

Tien jaar voor het uitbreken van de burgeroorlog in Sri Lanka emigreerden de ouders van Ahilan Ratnamohan naar Australië. Daar kijkt zijn vader elke avond naar het laatavondjournaal en herhaalt hij de woorden die de nieuwslezer uitspreekt. Zo vijlt hij het SriLankese accent weg uit zijn uitspraak en onderscheidt hij zich als immigrant in Australië alvast niet door zijn taal. Ahilans ouders kiezen bewust om alleen Engels - en geen Tamil - te spreken met hun zonen. Zo vallen de jongens in Australië alvast niet op omwille van hun taal.

Tijdens zijn jeugd in Sydney heeft Ahilan nooit Tamil geleerd. De afgelopen zeven jaar zocht hij naar manieren om Tamil te proberen leren, maar geen enkel boek of app voldeed. Het werd hem snel duidelijk dat hij uren zou moeten studeren om het gesproken Tamil van zijn ouders perfect te beheersen. Jaffna Tamil leer je niet in schoolboeken of door naar het nieuws te kijken. De taal wordt doorgegeven via de (groot)ouders en diasporabijeenkomsten over de hele wereld. Dat maakt het mooi, maar ongrijpbaar. Via skype-gesprekken leerde Ahils moeder hem de afgelopen 5 jaar Tamil, wat uiteindelijk tot de creatie van de voorstelling heeft geleid.

The Tamilization of Ahilan Ratnamohan is een verhaal van een zoon en een moeder. Een persoonlijk verhaal over herinnering, verlies, taalfascinatie, identiteit en diaspora. Ahilan speelt de voorstelling volledig in het Tamil. Zijn moeder - naast hem op het podium - is zijn taallerares die hem verbetert, souffleert en de Engelse/Nederlandse boventiteling bedient. Op die manier traceert Ahilan de wortels van zijn taalverlies.