Alleen maar Lieve Jongens (8+)
Alleen maar lieve jongens is een muzikale zoektocht vol stoere jongens en zachte mannelijkheid. Hoe hoor je je eigenlijk te gedragen als jongen? En hoe kun je jezelf zijn?
Zeno voelt zich anders dan de kinderen uit zijn klas. Hij is te druk, maakt teveel grapjes, is niet stoer genoeg, te boos, huilt te snel en komt de hele tijd in de problemen. Het allerliefste wil hij net zo normaal zijn als papa en pap. Die weten precies hoe dat moet.
Fantasiewereld op het vloerkleed
Jezelf zijn is super moeilijk en Zeno heeft geen idee hoe. Het begint al bij dat hij geen moeder heeft, en dat is niet normaal, want de andere kinderen hebben wel een moeder. Maar heb je wel een moeder nodig om normaal te zijn? Door samen met zijn vaders een fantasiewereld te creëren, komt Zeno erachter dat jezelf zijn best ingewikkeld is en dat je daar moedig voor moet zijn.
Een normaal gezin bestaat niet en een normaal kind bestaat niet. Misschien moeten we het woord 'normaal' maar eens overboord gooien. Dat zou zoveel ruimte en vrijheid geven.
Na Supernormaal (5+) maakt regisseur Loek de Bakker opnieuw een voorstelling bij HNTjong die de norm bevraagt. Dat doet hij samen met prijswinnend schrijver Casper Vandeputte, die onder andere een Zilveren Krekel ontving voor de voorstelling STOM (10+).
Alvast in de stemming komen?
De muziek van Alleen maar lieve jongens is te horen op Spotify. Klik hier voor de muziek.
Zo ontpopt Alleen maar lieve jongens zich als een genereuze, gelijkwaardige zoektocht van kind en ouders naar wat het betekent om anders te zijn (een vraag die elk kind natuurlijk herkent, wat deze voorstelling zowel een grote specificiteit als universaliteit geeft). Die zoektocht vraagt offers, kwetsbaarheid en betrokkenheid, en betaalt zich uit in gloedvolle nachten bij het kampvuur (en nog steeds een kop vol vragen).
Zo werkt dit verhaal op twee niveaus: voor de kinderen, die zich zullen herkennen in de niet serieus genomen Zeno. En voor de volwassen, die zien hoe snel je als ouder vast kunt komen te zitten in aangeleerde (of overgenomen) opvoedpatronen, ten koste van levensbelangrijke zaken als spel, fantasie en anders durven zijn.
Als geen ander weet auteur Casper Vandeputte de emotionele onderstromen van kinderen in zijn dialogen te vangen.
Meer info en credits
Spel: Piet Kooij, Denzel Goudmijn en Coen Bril
Regie: Loek de Bakker
Tekst: Casper Vandeputte
Scenografie: Janne Sterke
Kostuums: Rebekka Wormann
Assistentie kostuumontwerp: Jelena Bondt
Compositie (muziek): Guy Corneille & Hans Vermunt
Lichtontwerp: Tim van ’t Hof
Schrijfbegeleiding: Martine Manten
Dramaturgie: Danielle Wagenaar
Regie assistente: Eva Graaff
Educatiemakers: Lotte van Oudheusden, Storm Boender
